ویکی رضوی

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																							

																						
																					
																				

																			

هر سری یک کلیپ انگیزشی می‌بینیم با خود میگیم چرا خوب نباشیم آخه! ولش کن همه تو دنیا مشکل دارن. 8 میلیارد آدم همه که پولدار یا خوشبخت که نیستن! یا هر سری یک دوست نسبتاً با روحیه و خوشحالی به ما میرسه داستان همونه. بله آدمهای بسیاری در دنیا مشکل دارن. اولا چرا باید آدمهای زیادی در دنیا مشکل داشته باشن؟! که ما هم تو دایره اونها باشیم! چرا باید در زمانه‌‌‌ای زندگی کنیم که همه چیز بشریت به گوه کشیده شده است؟! چرا باید در برهه‌‌‌ای از تاریخ جهان زندگی کنیم که مهربونی و محبت هم برچسب قیمت داره؟! چرا باید فقر و فحشا بر انسان و جوامع حکمرانی بکنه؟! این نوشته رو پس از مدتها بی خبری و ننوشتن دارم مینویسم و به بهونه اینکه خیلی خسته شدم و خیلی خسته شدیم. نمیدونستم از چی بگم چوم در چند ماه گذشته رویدادها و مسائل زیاد با سرعت شدید در حال رخ دادن بودن... از جنگ و کشت و کشتار در خاورمیانه و اوکراین بگیر تا تورم و فقر و بدبختی در ممکلت خودمون. حرف زیاده و گوش شنوا نیست. فقط برای خودمون می‌تونیم بگیم! مثل کصخولا! تو این چند ماه گذشته مثل تمام طول تاریخ هر کسی تقصیر رو در جنگ‌ها یا سایر مشکلات به گردن دیگری انداخت و همه گفتند ما خوبیم! بله همه آدمها در دنیا خوب هستن پس این دنیا رو کی به گوه کشیده خدا میدونه! خدا..! شاید خدا هم نمیدونه! شاید هم... دلم میخواد فریاد بکشم از اینهمه بی عدالتی و ظلم در دنیا... فریادی به بلندی کائنات. تا بمیرم! که شاید خدا بشنود! میدونین شاید به قول نیچه خدا...

آمد بهارِ جان‌ها‌‌‌ای شاخِ تَر به رقص آ

چون یوسف اندر آمد، مصر و شکر به رقص آ

ای شاهِ عشق‌‌پرور‌، مانندِ شیرِ مادر

ای شیرجو‌ش‌! در رو، جانِ پدر‌، به رقص آ

چوگان ِ زلف دیدی، چون گوی دررسیدی

از پا و سر بُریدی، بی‌پا و سر به رقص آ

تیغی به دست خونی، آمد مرا که: چونی؟

گفتم:«بیآ که خیر است»، گفتا: «نه شر» به رقص آ

از عشق، تاج‌داران در چرخِ او چو باران

آن جا قبا چه باشد؟‌‌‌ای خوش‌کمر! به رقص آ

ای مست ِ هست‌گشته، بر تو فنا نبشته

رقعه‌ی فنا رسیده، بهرِ سفر به رقص آ

در دست، جام ِ باده، آمد بُتم پیاده

گر نیستی تو ماده، ز آن شاه ِ نر به رقص آ

پایان ِ جنگ آمد، آواز ِ چنگ آمد

یوسف زِ چاه آمد،‌‌‌ای بی‌هنر! به رقص آ

تا چند وعده باشد؟ وین سَر به سجده باشد؟

هَجرم ببُرده باشد، دنگ و اثر به رقص آ

کی باشد آن زمانی؟، گوید مرا: «فلانی!»

کای بی‌خبر! فنا شو!‌‌‌ای باخبر! به رقص آ

طاووس ِ ما در‌آید و آن رنگ‌ها برآید

با مرغ ِ جان سراید: بی‌بال و پر به رقص آ

کور و کران ِ عالَم، دید از مسیح، مرهم

گفته مسیح ِ مریم کِ:«ای کور و کر!» به رقص آ

مخدوم، شمسِ دین‌ست، تبریز رشکِ چین‌ست

اندر بهار حُسنش، شاخ و شجر به رقص آ

ای در درون جانم و جان از تو بی خبر

وز تو جهان پر است و جهان از تو بی خبر

چون پی برد به تو دل و جانم که جاودان

در جان و در دلی دل و جان از تو بی خبر

ای عقل پیر و بخت جوان گرد راه تو

پیر از تو بی نشان و جوان از تو بی خبر

نقش تو در خیال و خیال از تو بی نصیب

نام تو بر زبان و زبان از تو بی خبر

از تو خبر به نام و نشان است خلق را

وآنگه همه به نام و نشان از تو بی خبر

جویندگان جوهر دریای کنه تو

در وادی یقین و گمان از تو بی خبر

چون بی خبر بود مگس از پر جبرئیل

از تو خبر دهند و چنان از تو بی خبر

شرح و بیان تو چه کنم زانکه تا ابد

شرح از تو عاجز است و بیان از تو بی خبر

عطار اگرچه نعرهٔ عشق تو می‌زند

هستند جمله نعره‌زنان از تو بی خبر

روایت جنگ‌ها در طول تاریخ داستانی به بلندای رنج و سخت و بدبختی انسانها دارد. در ادوار مختلف، جنگها نتیجه‌ی زیاده خواهی، بی رحمی، شهوت قدرت بیشتر و ماجراجویی حاکمان و دولت‌ها بوده است. انگار هیچ تفاوتی ندارد که جزو انسان‌های بدوی عهد حجر باشی یا جزو انسانهای به اصطلاح متمدن امروزی، این جانور دو پا در هر زمانی می‌تواند خوی وحشی گری نهفته در وجودش را به اوج رسانده و با ایجاد جنگ‌های مرگبار انسانهای بی گناه را به چنگال مرگ بسپارد. چیزی که شاهد آن بودیم در طول تاریخ حاکمان و دولت‌ها همواره سعی داشته اند که خود و خواسته‌هایشان را موجه جلوه بدهند و خود را برحق بدانند تا نوع رفتارهایشان را توجیه کنند. و آنچه معلوم است انگار شرور طبیعی و انساخت ساز هیچ گاه دست از سر ما انسانها بر نخواهند داشت. اینجا یاد جمله‌ی معروف شوپنهاور افتادم که گفته "زندگی مانند آونگی است که بین رنج و ملال در نوسان است"

مدتی بود(حدود سه ماه) به خاطر مشغله کاری(به واسطه کرونای بی همه چیز)، نبودم... الان اومدم با کلی خاطره. با کلی صحنه‌های خوب و بد. با کلی تجربه. با کلی احساس خوب و بد. متاسفم بگم که ما انسانها خیلی توهم قدرت و علم داریم، ولی در واقعیت اصلاً از این خبرها نیست. به هممون ثابت شد کشورها در دنیا به هیچ وجه باهم همبستگی ندارند. مشخص شدچند مَرده حلاجیم. مدیریت بحران کشورها مشخص شد. زیرساختهای بهداشت و درمان کشورها محک خورد. پاسخدهی و پشتیبانی سازمان جهانی در بحران بیماریهای واگیر بهداشت محک خورد. پتانسیل شرکتهای داروسازی و بیوتکنولوژی مشخص شد. و کلی مورد دیگر...

حرف زیاد زده میشه این روزها. انواع اظهار نظرهای مختلف در مورد مسائل پیرامون کرونای جدید. از اسم بیماری تا راههای پیشگیری و درمان. این تبادلات در انواع سطوح مانند شبکه‌های اجتماعی و غیره انجام می‌گیرد. اما غالباً تجربه نشان داده از آن چیزی که غافل هستیم باید بیشتر ترسید(از مسائل به ظاهر بی اهمیت). شاید هیچوقتی به اندازه الان بشر علیرغم اینهمه پیشرفت در علوم پزشکی و سایر علوم، غافگیر نشده بود. حال باید پرسید نقش سازمان جهانی بهداشت در این میان چیست؟! سازمانی که تا الان کار شاخصی انجام نداده و متاسفانه موضعی منفعلانه داشته است. باید دید چرا این سازمان اینچنین بی هدف دارد موضوع کرونا رو پیگیری می‌کند! آیا تبانی در کار است؟ آیا پنهان کاری وجود دارد. سئوالاتی که بی پایان است و فعلاً بی جواب...

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،